Bureau voor tuinhistorie
Gister was ik aanwezig bij de presentatie van dit (prachtige) nieuwe deel in de BONAS-reeks wat is verschenen bij Uitgeverij Verloren: 1892-1980 John Bergmans Tuinarchitect en plantenkenner door Johanna Karssen-Schüürman en Marianne van Lidth de Jeude. In Noord-Brabant en Limburg ontwierp John Bergmans tuinen, parken en plantsoenen, …
Ook in 2019 zullen wij ons inzetten voor het groene erfgoed; wij staan u graag met raad en daad terzijde. Neemt u vooral contact met ons op; vragen staat vrij!
Afgelopen zaterdag vond in Brussel de uitreiking van de René Pechèreprijs plaats. Zie hier.
De prijs is de vierde editie van de Nederlandstalige René Pechèreprijs, die tweejaarlijks aan een kwaliteitsvol in het Nederlands geschreven boek over tuinkunst en/of landschapsarchitectuur wordt uitgereikt.
Met ons boek Tuingeschiedenis in Nederland II, waren ook wij genomineerd; een eer op zich, we zijn trots.
.
Anne Mieke Backer heeft de prijs, zeer terecht, gewonnen met haar boek Er stond een vrouw in de tuin. Van harte gefeliciteerd!
Voor Tuingeschiedenis in Nederland II resulteerde de nominatie in een bijzondere vermelding. Lees hier het persbericht met het juryrapport: Persbericht Laureaat René Pechèreprijs 2017_CIVA.
Een klein beetje speurwerk naar aanleiding van het (voor)laatste CASCADE bulletin voor tuinhistorie, gaf nog een ‘identificatie’ van een Plattegrond van aanleg uit Gijsbert van Laar’s (1768-1820) Magazijn van Tuin-Sieraaden (1802-1809). Hier en daar met wat losse eindjes, als het gaat om geboorte- en sterfjaren, maar wie …
Bij toeval bezit ik in mijn boekerij een aantal negentiende-eeuwse reisboekjes voor de z.g. Sächsische Schweiz, de regio ten zuidoosten van Dresden, befaamd om haar bizarre rotsformaties, haar heuvels en haar dalen. En bij toeval, omdat ik er niet een reeks van heb willen maken, …
Naar aanleiding van een berichtje op de CASCADE-blog: hier mijn vraag wat uitgebreider.
In 1820 maakten Lucas Pieter Roodbaard (1782-1851) en firma H. de Vries en zoon uit Weesp (Harmen de Vries (1753-1837) en zijn zoon Pieter (1784-1860)) een ontwerp voor de Prinsentuin in Leeuwarden. Over dit ontwerp schreef ik een artikel in de CASCADE-uitgave Tuingeschiedenis in Nederland (II).
Opvallend is de gelijkenis in vorm van de vijver op beide ontwerpen en ik vraag me dan ook af waar die gelijkenis vandaan komt? Vanuit de opdrachtgever? De omstandigheden in het terrein? Toeval? Afgekeken van elkaar? Dat laatste lijkt me sterk, Roodbaard dateert zijn ontwerp juni of juli 1820, de begeleidende brief bij het ontwerp van De Vries is gedateerd september 1820. De Vries heeft het ontwerp ‘op afstand’ gemaakt. Als hij al het ontwerp van Roodbaard zou hebben gezien, dan aap je een collega toch niet na lijkt me. Hieronder 3 details uit de verschillende tekeningen, beginnend met de uitgangssituatie door A. Hansum eveneens uit 1820, Hansum geeft de toen bestaande situatie weer.
In 2009 bracht Stichting Tuinhistorisch Genootschap CASCADE haar eerste boek Tuingeschiedenis in Nederland. Veelzijdig erfgoed in ‘t groen uit. In deze nieuwe uitgave met als thema ‘Denken en doen in de Nederlandse tuinkunst 1500-2000’ wordt door meer dan 20 auteurs, stuk voor stuk professionals in …
Stichting Tuinhistorisch Genootschap CASCADE organiseert binnenkort het symposium: DENKEN EN DOEN Een toekomst voor het onderzoek naar de Nederlandse tuingeschiedenis Dit symposium zal plaatsvinden op: vrijdagmiddag 19 februari 2016 in Stadsvilla Sonsbeek in Arnhem van 13.00-17.30 uur. Kijk voor meer informatie en aanmelden op: cascade1987.nl
Een leuke vondst in de kranten van 1895: een opmerkelijke aankondiging met betrekking tot ‘wat te doen met de Eiffeltoren?’.
De Nederlander J.L.B. Samson, decorateur, te Utrecht doet een voorstel naar Parijs. In het kort komt het er op neer dat Samson de Eiffeltoren wilde bekleden met specie, nabootsende een rotswerk. Iets wat wij nu cementrustiek noemen. Het geheel zou moeten worden beplant met bomen, op de ontstane plateaux een dorp, watermolens, wegen en afgronden. Het geheel moest een tweetoppige berg gaan worden midden in Parijs, tussen deze bergtoppen een hangende brug. Bovendien voorzien van een kunstmatige krater die ’s avonds een vuurgloed zou moeten uitbraken.
Wim Meulenkamp vond het ontwerp van Samson. Op http://villa-morel.com/tag/le-mont-samson/ is het vrij duidelijk te bekijken. (Het hier afgebeelde ontwerp is van deze site afkomstig). De tekening is gesigneerd: Jos. L.R. Samson, het gaat hier om Joseph Louis Remy Samson (zowel de kranten als de bovengenoemde website maken een foutje bij zijn initialen) in 1851 in Amsterdam geboren, (waarschijnlijk) door zijn huwelijk in 1879 met Helena Rodolphina Allegonda Albers in Utrecht beland. Je eerste gedachte (althans die van mij): zou Samson soms voor de Firma Moerkoert hebben gewerkt? Maar dat lijkt niet het geval; in Utrecht wordt hij in 1902 chef in een tapijtzaak genoemd. In het jaar 1918 staat hij als meubeltekenaar te boek (op de huwelijksakten van zijn kinderen). Ik heb een advertentie gevonden waarin hij aankondigt dat hij zijn Magazijnzaak opheft, maar zegt de afdeling stoffeerderij en behangerij te continueren aan de Ganzenmarkt in Utrecht.
In 1933 overlijdt zijn vrouw, zij is op dat moment al weduwe. Kort daarvoor op 5 maart van dat jaar is Joseph namelijk overleden.
INGEZONDEN Donderdag 12 november had de presentatie plaats van de 39e editie van het jaarboek Achterhoek en Liemers. In de uitgave van dit jaar ligt het zwaartepunt bij historische tuinen. Uitvoerig wordt stilgestaan bij de herontdekking van de kasteeltuin van Huis Bergh te ‘s-Heerenberg, het …